SZKAPLERZ – SZATA MARYI
Historia szkaplerza świętego
Historia szkaplerza sięga XII wieku, kiedy to karmelici prowadzili pustelnicze życie na Górze Karmel w Palestynie, nazywając się Braćmi Najświętszej Maryi Panny. W pierwszej połowie XIII w., prześladowani przez Turków, postanowili opuścić Ziemię Świętą, emigrując początkowo na Cypr, potem do Francji, Niemiec i Anglii.
W Europie nie powitano karmelitów przyjaźnie. Ich pustelnicze życie, ukierunkowane na modlitwę, poszukiwanie samotności i milczenia budziły niezrozumienie i posądzenia o pasożytniczy tryb życia. Zakon przeżywał poważne trudności – groziło mu rozwiązanie. Generał Zakonu św. Szymon Stock modlił się do Matki Bożej, prosząc ją o pomoc i znak jej opieki. W nocy z 15 na 16 lipca 1251 roku ujrzał Najświętszą Maryję Pannę z Góry Karmel w otoczeniu Aniołów z Dzieciątkiem Jezus na rękach. Podając mu szkaplerz, powiedziała: „Umiłowany synu, przyjmij Szkaplerz twojego Zakonu, przywilej dla ciebie i karmelitów. Oto znak zbawienia, ratunek w niebezpieczeństwach, przymierze pokoju i wiecznego zobowiązania. Kto w nim umrze, nie zazna ognia piekielnego”.
Od tego czasu los karmelitów zaczął się zmieniać. Zakon został zatwierdzony i wkrótce zaczął przeżywać swój rozkwit.
CZYM JEST SZKAPLERZ ?
Szkaplerz – to szata Maryi, a noszenie go wyraża na zewnątrz, że żyjemy wartościami, które symbolizuje. Mówi zatem o świadomym i dobrowolnym przyjęciu testamentu Jezusa: „Oto Matka twoja. I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie”
Łaska Boża jest niewidzialna i nienamacalna, jednak przez święte znaki , do jakich należy szkaplerz, możemy ją lepiej i łatwiej zrozumieć. Szkaplerz jest symbolem, znakiem duchowej i macierzyńskiej opieki Maryi.
DLA NOSZĄCYCH SZKAPLERZ
Obietnice:
1.Kto umrze odziany szkaplerzem świętym, nie zazna ognia piekielnego.
2.Noszący(a) szkaplerz jako czciciel(ka) Matki Bożej zapewnia sobie Jej opiekę co do duszy i ciała w tym życiu i szczególną pomoc w godzinę śmierci.
3.Każdy(a), kto pobożnie nosi szkaplerz i zachowuje czystość według stanu, zostaniy wybawiony(a) z czyśćca w sobotę po swej śmierci.
4.Ci, którzy przyjęli szkaplerz, są złączeni z zakonem karmelitańskim i mają udział w jego duchowych dobrach za życia i po śmierci, a więc: we Mszach Świętych, Komuniach świętych, umartwieniach, odpustach, modlitwach, postach itp.
Obowiązki:
1.Naśladować cnoty Matki Najświętszej i szerzyć jej cześć.
2.Dniem i nocą nosić na sobie szkaplerz.
3.Odmawiać codziennie modlitwę naznaczoną w dniu przyjęcia do Szkaplerza (zazwyczaj Pod Twoją Obronę, Witaj Królowo).
4.Czynić dobrze bliźnim.
PRAKTYKI ZALECANE NOSZĄCYM SZKAPLERZ
1.Przynajmniej raz w miesiącu spowiadać się i przyjmować Komunię świętą.
2.Nawiedzać często kościół i przynajmniej przez kilka minut modlić się do Matki Bożej.
3.Od czasu do czasu z miłości do Matki Bożej wyrzec się czegoś dozwolonego (drobne umartwienia).
PORADY I WYJAŚNIENIA PRAKTYCZNE
1.Szkaplerz sukienny i medalik szkaplerzny mają taką samą wartość duchową. Chociaż przyjęcie powinno dokonać się przy pomocy szkaplerza sukiennego (dwa płatki brązowego sukna), można go później, według osobistego uznania, zastąpić medalikiem szkaplerznym. Czynimy już to sami. Medalik szkaplerzny powinien mieć z jednej strony wizerunek Najświętszego Serca Jezusa, a z drugiej strony wizerunek Matki Bożej ze szkaplerzem w dłoni.
2.Przyjęcie do Szkaplerza dokonuje się tylko raz. Gdy zniszczy się nam sukienny szkaplerz albo zgubimy medalik, nabywamy nowy i nakładamy go sobie prywatnie.
3.Nie jest wymagane poświęcenie nowego szkaplerza. Gdybyśmy jednak tego chcieli, może to uczynić każdy kapłan.
4.Nie przyjmuje się do bractwa lub rodziny Szkaplerza świętego osób nieobecnych.
5.Wyjątek stanowią osoby ciężko chore, żołnierze lub więźniowie. Można przesłać im poświęcony szkaplerz, by założyli go sobie i podjęli praktykę nabożeństwa. Gdy ustaną przeszkody, powinni przyjąć go na nowo z ręki kapłana.
6.Zniszczony sukienny szkaplerz najlepiej spalić. Nie powinniśmy go wyrzucać do śmieci, gdyż byłoby to świadectwem braku czci dla samego znaku, jak i dla Tej, od której go otrzymaliśmy.
7.Jeśli ktoś, przyjąwszy szkaplerz, nie nosił go dłuższy czas czy to przez zapomnienie czy z niedbalstwa, czy też z powodu zagubienia go, nie musi na nowo przyjmować go z rąk kapłana. Wystarczy, gdy sam sobie go ponownie założy, żałując za zaniedbania i podejmując wymogi nabożeństwa.
8.Gdyby ktoś odrzucił szkaplerz z pogardy, a zrozumiawszy, że źle uczynił, chciał
9.powrócić do praktyki nabożeństwa, powinien ponownie otrzymać szkaplerz od kapłana.
10.Stolica Święta nie widzi przeszkód, aby szkaplerzem odziewać małe dzieci.
11.zaleca się jednak, aby były w takim wieku, by mogły zrozumieć podstawowe prawdy wiary. Wiedząc, kim jest Maryja, owocniej będą mogły przyjąć dar Jej macierzyńskiej miłości.
12.Szkaplerz najlepiej nosić na szyi. Najczęściej wierni skrywają go dyskretnie pod ubiorem. Nie czyni zadość obowiązkom nabożeństwa ten, kto przyjąwszy szkaplerz wiesza go np. w mieszkaniu na ścianie. Wielkość łask obiecanych przez Maryję domaga się od nas noszenia szkaplerza w sposób godny.
Liturgiczne wspomnienie Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel,
tzn. MATKI BOŻEJ SZKAPLERZNEJ obchodzimy w dniu 16 lipca.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz