Moje serce!

Od jakiegoś już czasu noszę w głowie przypowieść Jezusa o kupcu, który poszukiwał drogocennej perły, a gdy ją znalazł sprzedał wszystko, aby ją mieć. Podobnie koleś, który wędrował i szukał skarbów, gdy znalazł, też zostawił wszystko i nabył pole z ukrytym skarbem. Właśnie, tak się zastanawiam, jak wielkimi frajerami byli faceci, jeden co sprzedal perłę a drugi owe pole (wydawało się nieurodzajne:)). Jak często w naszym krótkim życiu sprzedajemy Jezusa, za marnych "30 groszy"! O zgrozo!!! To mnie przeraża, że tak wielki frajer drzemie we mnie! Cała sprawa rozbija się o być albo nie być szczęśliwym! No bo.... no bo jakże być szczęśliwym po sprzedaniu najwartościowszych rzeczy! Ktoś sprzedał dziewictwo, drugi prawdę, trzeci szczerość, piąty prostotę, a jeszcze inny pokorę. W imię "większych wartości"! Co za paranoje! Tak, często jesteśmy bez Życia i radosci w oczach, bo straciliśmy, co najlepsze, poprostu opchnęliśmy to za chłam! Tam skarb twÓj, gdzie masz serce! Ja walczę i pokornie proszę Najwyższego, aby moje serce było w Jego dłoniach w Niebie, nie w marnosciach tego świata! Walcz o to i ty! Nie sprzedawaj skarbu!!! PLEASE!!! A jeśli sprzedałeś, to wracaj do ZRÓDŁA, tam odzyskasz ŻYCIE! ONLY JESUS!!!