Jakich podstępów najczęściej używa szatan, by opętać daną osobę?
By wejść i posiąść jakąś duszę, stosuje on cztery metody. Dwóch używa bardzo rzadko. Jedna dotyczy świętych; szatan w stosunku do osoby, którą postrzega jako świętą, podejmuje inicjatywę kuszenia, by zeszła z Bożych dróg. Tę metodę stosuje rzadko. Innym sposobem jest podstępne przekonywanie danej osoby o powadze jej grzechów. Wprowadza osobę w kompleks grzechów ciężkich. W takiej sytuacji dana osoba czuje się bezradna i nieodwracalnie utwierdza się w przekonaniu, że już nic nie da się zrobić. W moim przekonaniu jest to przypadek Judasza Iskarioty. Kto wie, ilu prób dokonał Jezus, by pomóc Judaszowi przezwyciężyć żądzę pieniędzy! Judasz był ogarnięty ogromną chciwością, która popchnęła go do tego, by zapytać: "Ile mi zapłacicie, bym Go wam wydał?". Ustalili kwotę na trzydzieści srebrników, stanowiła ona równowartość dobrego niewolnika. Są to jednak rzadkie przypadki.
Najczęstszą metodą stosowaną przez diabła (spotykam się z nią w 90 proc. przypadków) jest metoda złego wpływu, uroku, czaru. Następuje to wtedy, gdy osoba cierpi z powodu szatana, do którego ktoś inny zwrócił się o pomoc, który działała z szatańską perfidią. Pozostałe przypadki opętania, czyli około 10-15 proc., nie jestem dokładny w liczbach, związana jest z praktykami okultystycznymi. Mam na myśli seanse spirytystyczne, uczestniczenie w czarnych mszach lub konsultowanie się z czarownikami, wróżbitami itp. To są w dzisiejszym świecie najbardziej rozpowszechnione formy czy metody działania szatana. Proszę pomyśleć, że w samych Włoszech istnieje ponad 800 sekt satanistycznych. Pomyślmy o różnego rodzaju zespołach muzycznych, o idolach, jak np. Marilyn Manson, którzy mają ogromny wpływ na młodzież, a którzy grają muzykę satanistyczną. Nie mam nic przeciwko muzyce rockowej; należy się jej szacunek. Mam na myśli rockową muzykę satanistyczną. Seanse spirytystyczne odbywają się dzisiaj nawet bez medium, tylko po to, by wejść w kontakt na przykład z osobą zmarłą. Obecnie ludzie uczą się to robić sami, za pomocą dwóch najbardziej rozpowszechnionych sposobów: magnetofonu i komputera.
Czy za pomocą tych metod szatan może opętać człowieka?
Może, ponieważ w ten sposób otwiera się mu drzwi. W 90 proc. są to jednak przypadki rzucania uroku. Te natomiast realizowane są przez osoby związane z szatanem. Większa część rzucanych uroków czy czarów jest nieskuteczna dlatego, że dana osoba jest bardzo rozmodlona i systematycznie uczęszcza do kościoła. Kiedy ktoś stara się być w jedności z Bogiem, trudno jest rzucić na niego urok. Kiedy natomiast ktoś żyje w stanie grzechu śmiertelnego, wtedy o wiele łatwiej spowodować, by rzucany urok osiągnął swój cel.
ks. Gabriele Amorth
sobota, 30 lipca 2011
czwartek, 28 lipca 2011
Homini
dziś homo homini jak świnia świni
anno domini modlimy się do wieprzowiny
być nie znaczy dla nas już nic
tylko mieć żeby żreć chcieć i pić tyć i gnić
dziś białe kołnierze racicami grzebią w chlewie
business lunch key account jak stairway to heaven
nad krawędzią drapaczy chmur
pędzą lub lecą w dól
3000 świń rzuciło się w urwisko
oni płakali stracili wszystko
3000 świń rzuciło się w urwisko
oni płakali stracili wszystko
świat umiera powoli ginie
odrzuca perły wybiera świnie
świat umiera powoli ginie
mają swoje prawa które są dla nich święte
chęć posiadania i własne szczęście
bóg jest tu w trzech osobach
władza wpływy mamona
człowieczeństwo zostało rozmienione na drobne
zło wie często jak stać się do dobra podobne
by głosić wszem i wobec
jak masz myśleć i co masz robić
nie będziesz decydował o moich wyborach
nie będziesz uczył mnie zła ani dobra
nie będę spijał lepkich słów kłamstwa
dla świń jest urwisko a dla ludzi prawda
nie będziesz decydował o moich wyborach
nie będziesz uczył mnie zła ani dobra
nie będę spijał lepkich słów kłamstwa
dla świń jest urwisko a dla ludzi prawda
świat umiera powoli ginie
odrzuca perły wybiera świnie
świat umiera powoli ginie
Tekst: Litza & Hans
środa, 27 lipca 2011
Przebaczenie
Podczas uroczystych nieszporów w auli Pawła VI, gdy bl. Jan Pawel II obchodzil swoje 50-lecie kaplaństwa, na mównicy stanął stary ksiądz. To jezuita Anton Luli z Albanii, pierwszego oficjalnie kraju ateistycznego, gdzie komuniści mordowali i w sadystyczny sposób męczyli chrześcijan i wyznawców innych religii. Nikt go nie znał. Dlaczego właśnie jego spotkał taki zaszczyt? - Pytał zapewne niejeden z uczestników uroczystości. Tylko współbracia ks. Luli, jezuici, wiedzieli co przeżył, więziony przez 40 lat w nieludzkich warunkach. Oskarżony o agitację i antypaństwową propagandę, został uwięziony w latrynie. W niesprzątniętym pomieszczeniu, pośród stwardniałych odchodów przesiedział osiem i pół miesiąca. „Miejsce to było tak małe i wąskie, że nie mogliśmy się wyprostować i nogi jednego z więźniów były cały czas w pobliżu twarzy drugiego" – wspominał po latach w autobiograficznej książce. „Gdy żandarmi przynosili mi pożywienie, zatykali nosy, ponieważ nie mogli wytrzymać smrodu, i rzucali mi chleb między te odchody”. Przez osiem i pół miesiąca więzień nie mógł się umyć, a więzienie opuszczał tylko na czas przesłuchania. „Każdego dnia szef policji wyzywał mnie, abym przyznał się do przestępstw, których nie popełniłem”. Ks. Luli nieraz stał przed nim od wieczora do rana z rękami związanymi z tyłu, ale nie dał się złamać. Funkcjonariusze albańskiej służby bezpieczeństwa wymyślali nieprawdopodobne tortury. Kiedyś zaczęli grać w „piłkę”, którą było... ciało ks. Luli.
W noc Bożego Narodzenia szef policji zabrał ks. Lulę do ubikacji na wyższym piętrze. Rozebranego przywiązał do belki, podciągając na tyle wysoko, że mógł on wspierać się o podłogę tylko na palcach stóp. Jezuitę i innych kapłanów torturowano także prądem, umieszczając dwa kable w ich uszach, bito ich do krwi, a rany posypywano solą.
Niektórzy więźniowie z głodu jedli własne odchody i pili mocz, aby ugasić pragnienie. Kiedyś księdzu Luli wpadł chleb do kloaki, wyjął go, obmył wodą i zjadł.
Stary jezuita oszczędził Ojcu Świętemu i słuchaczom drastycznych szczegółów. Podał tylko kilka przykładów, dodając teologiczny komentarz do swojej gehenny: „Ode mnie Pan zażądał, abym rozpostarł ramiona i pozwolił przygwoździć się do krzyża”. Skończył wstrząsającym wyznaniem: „Nigdy nie żywiłem urazy do tych, którzy, po ludzku, ukradli mi życie. Po uwolnieniu spotkałem kiedyś przypadkowo na ulicy jednego z moich oprawców: ogarnęło mnie współczucie, podszedłem do niego i uścisnąłem go”.
Kiedy stary jezuita skończył, nikt już nie miał wątpliwości, dlaczego to on, a nie jakiś wysoki dygnitarz kościelny, przemawiał na jubileuszu papieskim. Człowiek przebaczenia, pokrewna dusza Papieżowi.
W noc Bożego Narodzenia szef policji zabrał ks. Lulę do ubikacji na wyższym piętrze. Rozebranego przywiązał do belki, podciągając na tyle wysoko, że mógł on wspierać się o podłogę tylko na palcach stóp. Jezuitę i innych kapłanów torturowano także prądem, umieszczając dwa kable w ich uszach, bito ich do krwi, a rany posypywano solą.
Niektórzy więźniowie z głodu jedli własne odchody i pili mocz, aby ugasić pragnienie. Kiedyś księdzu Luli wpadł chleb do kloaki, wyjął go, obmył wodą i zjadł.
Stary jezuita oszczędził Ojcu Świętemu i słuchaczom drastycznych szczegółów. Podał tylko kilka przykładów, dodając teologiczny komentarz do swojej gehenny: „Ode mnie Pan zażądał, abym rozpostarł ramiona i pozwolił przygwoździć się do krzyża”. Skończył wstrząsającym wyznaniem: „Nigdy nie żywiłem urazy do tych, którzy, po ludzku, ukradli mi życie. Po uwolnieniu spotkałem kiedyś przypadkowo na ulicy jednego z moich oprawców: ogarnęło mnie współczucie, podszedłem do niego i uścisnąłem go”.
Kiedy stary jezuita skończył, nikt już nie miał wątpliwości, dlaczego to on, a nie jakiś wysoki dygnitarz kościelny, przemawiał na jubileuszu papieskim. Człowiek przebaczenia, pokrewna dusza Papieżowi.
wtorek, 26 lipca 2011
Kop
Jestesmy tak dziwnie zakręceni, że często sami tego nie dostrzegamy. Sam lapie sie na tym kazdego dnia. Potrzebuje mocnych kopniakow, aby sie ocknąc i zrozumiec moj stan. Nikt z nas nie lubi być kopanym! Wielu naiwnie mysli, że często Lord daje nam kopniaki na przebudzenie! Nie ma nic bardziej urojonego niż takie mylenie! Nie Lord, ale Diabel czesto kopie nas po tylku. Pan w swej Wielkosci zmienia te kopniaki na nasz pozytek. Każdy upadek jest szansą, aby ujrzec życie w prawdziwym swietle. To czego najbardziej potrzebujemy, to nieustanne uswiadamianie sobie tego, że przemijamy! Kroczymy w kierunku Wiecznosci i każdym dniem jestesmy bliżej Nieba. Nasze zakręcenie polega na tym, że z WIECZNOSCI NIE ROBIMY SOBIE NIC, A Z NICZEGO ROBIMY SOBIE WIECZNOSĆ(B. Pascal). Jak bardzo może zmienic sie nasze zycie, gdy codziennie bedziemy pamietac o SMIERCI! Moze dlatego tak bardzo jej się boimy? Prosmy Przenajswietszą Panienke, aby nam wypraszala mocne kopniaki! Musimy walczyc o Niebo! Wiecznosć!
poniedziałek, 25 lipca 2011
Kanapka
Pewnego dnia ks. Pablo przyskrzynil w kaplicy szkolnej malego bajtla. Koleszka siedzial przed Tabernakulum (tam, gdzie mieszka Lord) i zajadal kanapke. Podszedl z tylu i cicho mowi: Sluchaj stary, masz cale boisko przed szkola, gdzie mozesz zajadac kanapki. Dlaczego jesz tutaj? Aaaa, no bo Jezus jest jedynym kolegą, ktory nie prosi, żebym sie z nim podzielil!
piątek, 22 lipca 2011
Dzieciak
Kilka lat temu w New York przeprowadzili ciekawe doswiadczenie. Zaprosili do udzialu jednego z najlepszych skrzypkow swiata. Kilka dni wczesniej muzyk dal w miescie koncert przed ponad tysieczną publicznoscią. Na koniec sluchacze na stojaco, klaszcząc dziekowali za muze. Organizatorzy eksperymentu poprosili muzyka, aby przebral sie w stare szmaty i poszedl grac to samo w metrze. Koles cale pol dnia gral mocne kawalki, te same co pare dni wczesniej na koncercie, na tych samych skrzypcach za tysiace dolarow. Zarobil zaledwie 30 dolcow. Tylko dwie osoby zatrzymaly sie ponad minute, aby posluchac. Reszta pedzila po peronach przed siebie. Facet przezyl szok. Zrezygnowal ze swojego honorarium!
Cos podobnego przezyl bl. Jan Pawel II, kiedy uciekl z Watykanu na narty. Jezdzil dlugo i nikt go nie poznal, oprocz malego chlopca. Stojac w kolejce na wyciag Ojciec Swiety zdjąl okulary, wtedy maly zawolal: Mamo papież! Nie pleć! Waląc go po glowie, krzyknela mama.
Zeby zobaczyc papieza, trzeba byc dzieckiem. Aby uslyszec muzyke, trzeba miec uszy, oczy i serce dziecka.
Ile spraw umyka nam w zyciu! Ile cudow, ktorych nie potafimy zauwazyc!!!
Cos podobnego przezyl bl. Jan Pawel II, kiedy uciekl z Watykanu na narty. Jezdzil dlugo i nikt go nie poznal, oprocz malego chlopca. Stojac w kolejce na wyciag Ojciec Swiety zdjąl okulary, wtedy maly zawolal: Mamo papież! Nie pleć! Waląc go po glowie, krzyknela mama.
Zeby zobaczyc papieza, trzeba byc dzieckiem. Aby uslyszec muzyke, trzeba miec uszy, oczy i serce dziecka.
Ile spraw umyka nam w zyciu! Ile cudow, ktorych nie potafimy zauwazyc!!!
wtorek, 12 lipca 2011
Bless
MODLITWA BŁOGOSŁAWIEŃSTWA MIEJSC ZAMIESZKANIA
Zstąp, Ojcze, na nasz dom (sklep, biuro...) i trzymaj od nas z daleka wszelkie moce nieprzyjaciela. Niech przyjdą święci aniołowie strzec nas w pokoju, a Twoje błogosławieństwo niech zostanie na zawsze z nami. Przez Chrystusa Pana Naszego. Amen.
Panie Jezu Chryste, który nakazałeś swoim apostołom wzywać pokoju nad tymi, którzy zamieszkują w domach, do których wchodzili, uświęć, prosimy Cię, ten dom za pośrednictwem naszej ufnej modlitwy. Wylej na nas Twoje błogosławieństwo i obfitość pokoju. Niech przyjdzie do tego domu zbawienie, tak jak przyszło do domu Zacheusza, kiedy Ty do niego wszedłeś. Przyślij Twoich aniołów, aby go strzegli i wypędzili z niego wszelką moc złego ducha. Udziel tym wszystkim, którzy tu mieszkają, łaski podobania się Tobie dzięki cnotliwym czynom, tak, aby zasłużyli sobie, gdy przyjdzie czas, na przyjęcie ich do Twojego niebieskiego mieszkania. Prosimy Cię o to przez Ciebie, który jesteś Bogiem i Panem. Amen.
Zstąp, Ojcze, na nasz dom (sklep, biuro...) i trzymaj od nas z daleka wszelkie moce nieprzyjaciela. Niech przyjdą święci aniołowie strzec nas w pokoju, a Twoje błogosławieństwo niech zostanie na zawsze z nami. Przez Chrystusa Pana Naszego. Amen.
Panie Jezu Chryste, który nakazałeś swoim apostołom wzywać pokoju nad tymi, którzy zamieszkują w domach, do których wchodzili, uświęć, prosimy Cię, ten dom za pośrednictwem naszej ufnej modlitwy. Wylej na nas Twoje błogosławieństwo i obfitość pokoju. Niech przyjdzie do tego domu zbawienie, tak jak przyszło do domu Zacheusza, kiedy Ty do niego wszedłeś. Przyślij Twoich aniołów, aby go strzegli i wypędzili z niego wszelką moc złego ducha. Udziel tym wszystkim, którzy tu mieszkają, łaski podobania się Tobie dzięki cnotliwym czynom, tak, aby zasłużyli sobie, gdy przyjdzie czas, na przyjęcie ich do Twojego niebieskiego mieszkania. Prosimy Cię o to przez Ciebie, który jesteś Bogiem i Panem. Amen.
wtorek, 5 lipca 2011
MegaWa!
Zbyt często zwykło się pojmować dzieło stworzenia w sposób błędny i mylnie przyjmować następstwo wydarzeń. Wyobraża się, że pewnego pięknego dnia Bóg stworzył aniołów; że poddał ich próbie, nie wiadomo nawet dokładnie jakiej, ale w jej wyniku doszło do podziału na aniołów dobrych i złych duchów: aniołowie zostaIi nagrodzeni przebywaniem w niebie, złe duchy - natomiast -strącone do piekła. Potem, innego dnia, jak się sądzi, Bóg stworzył świat, królestwo minerałów, roślin, zwierząt i w końcu człowieka. Adam i Ewa zgrzeszyli dlatego, że posłuchali szatana, a odmówili posłuszeństwa Bogu.
Bóg pomyślał o posłaniu swego Syna, aby w ten sposób dokonać zbawienia ludzi.Nie taka jest nauka Piśma świętego i Ojców Kościoła.Pojmując w taki sposób świat aniołów i świat stworzony wyklucza się ich związek z Chrystusem. Tymczasem należy przeczytać uważnie prolog do Ewangelii św. Jana i dwa hymny chrystologiczne, które rozpoczynają List św. Pawła do Efezjan i Kolosan. Chrystus jest Pierworodnym wobec wszystkich stworzeń; wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone. Nie mają żadnego uzasadnienia rozważania teologiczne, w których stawia się pytanie, czy Chrystus przyszedłby na świat, gdyby nie było grzechu Adama. On jest centrum całego stworzenia.W Nim znajdują dopełnienie wszystkie byty stworzone: zarówno niebieskie (aniołowie), jak i ziemskie (ludzi i całe stworzenie). Słusznie stwierdza się, że po grzechu pierwszych rodziców przyjście na świat Chrystusa nabrał szczególnego znaczenia: zstąpił On jako Zbawiciel. Cała istota Jego posłannictwa i dzieła zawiera się w tajemnicy paschalnej: Chrystus przez śmierć na krzyżu pojedna
z Bogiem wszystkie byty stworzone - w niebie i na ziemi.Od takiego chrystocentrycznego ujęcia zależy rola każdego stworzenia. I dlatego nie możemy tutaj pominąć roli Maryi Dziewicy. Jeśli Pierworodnym z wszelkiego stworzenia jest Słowo Wcielone, to nie mogło zabraknąć w myśli Boga, przed wszelkim innym stworzeniem postaci Tej, w której Wcielenie miało się dokonać. Stąd Jej jedyny w swoim rodzaju związek z Trójcą Przenajświętszą.Należy także rozważyć oddziaływanie i władzę Chrystusa nad aniołami i złymi duchami. W odniesieniu do aniołów niektórzy teologowie są zdania, że zostali oni dopuszczeni do uszczęśliwiającego oglądania Boga tylko dzięki zwycięskiej mocy tajemnicy krzyża Chrystusa.Wielu Ojców Kościoła wypowiada na ten temat ciekawe stwierdzenia. Na przykład u św.Atanazego czytamy że również aniołowie zawdzięczają swoje zbawienie krwi Chrystusa. Natomiast gdy chodzi o złe duchy, to w Ewangeliach znajdują się bardzo liczne uwagi na ich temat:
Chrystus przez swój krzyż pokonał królestwo szatana i dał poczqtek królestwu Bożemu. Opętani z Gadary wołają:„Czego chcesz od nas, Jezusie, Synu Boży? Przyszedłeś tu przed czasem dręczyć nas? (Mt 8,29). Jest tutaj wyraźnie ukazanie mocy szatana, który będzie przez Chrystusa stopniowo obezwładniany, chociaż wciąż jeszcze trwa i będzie trwać dalej, aż dokona się w pełni zbawienie, gdy oskarzyciel braci naszych zostanie strącony (por. Ap. 12,10).
W świetle centralnego miejsca Chrystusa w dziele stworzenia można wyraźnie dostrzec plan Boga, w którym wszystkie rzeczy dobre zostały stworzone przez Niego i dla Niego. Można także zauważyć działanie szatana, nieprzyjaciela, kusiciela, oskarżyciela, z którego namowy na świat stworzony weszło zło, cierpienie, grzech i śmierć.
Widac również odnowienie zamysłu Bożego, którego dokonał Chrystus przez swoją krew przelaną na krzyżu.Ukazuje się także w wyraźny sposób potęga szatana.
Jezus nazywa go władcą tego świata (J 14,30); św. Paweł przedstawia go jako boga tego świata (2 Kor 4,4); św. Jan stwierdza, że cały świat leży w mocy Złego (I J 5, 19), i rozumiejąc przez świat to wszystko, co się przeciwstawia Bogu. Szatan był najwspanialszym stworzeniem wśród aniołów, a stał się najgorszym ze złych duchów i ich przywódcą.Złe duchy są takze powiązane między sobą bardzo ścisłą hierarchią i zachowują stopnie, jakie mieli, gdy byli aniołami: Zwierzchnosci, Trony, Panowania... Jest to jednak hierarchia oparta na zniewoleniu, a nie na miłości,jaka istnieje wśród tych aniołów, których przywódcą jest św. Michał Archanioł.
Widać również bardzo wyraźnie dzieło Chrystusa, który zniweczył królestwo szatana, a zapoczątkował królestwo Boże. Z tego względu szczególnego znaczenia nabiera wydarzenia, w których Jezus uwalnia opętanych: gdy św. Piotr mówi Korneliuszowi o zbawczym dziele Chrystusa nie przytacza innych cudów, lecz podkreśla, że uzdrawia wszystkich, którzy byli pod władzą diabła (Dz 10, 38).
Rozumiemy więc, dlaczego pierwszą władzę przekazaną przez Jezusa Apostołom, jest władza wypędzania duchów nieczystych (Mt 10, 1).
Tę samą władzę mają wszyscy wierzący: Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą: w imię moje złe duchy będą wyrzucać (Mk 16,17)
W ten sposób Jezus przywraca i odnawia Boży porządek zniszczony przez bunt części aniołów i grzech pierwszy rodziców.
Powinno być zatem oczywiste, ze zło, cierpienie, piekło, (czyli wieczna męka, która nigdy nie będzie miała konca) nie są dzielem Boga.
Pewnego dnia o.Candido wypędzał złego ducha. Pod koniec egzorcyzmu zwrócił się do niego z drwiną:
"Wynoś się stąd! Pan ci przygotował piękne mieszkanie, dobrze nagrzane!" Zły duch mu odpowiedział: "Ty nic nie rozumiesz. To nie On [Bóg] stworzył piekło. My sami je uczyniliśmy. On o nim nawet nie pomyślał". Gdy w podobnej sytuacji zapytałem złego ducha, by się dowiedzieć czy współpracował przy tworzeniu piekła, usłyszałem
w odpowiedzi: "Wszyscy wnieśliśmy swój wkład".
Centralne miejsce Chrystusa w dziele stworzenia i w jego odnowieniu, dokonanym przez Odkupienie, jest sprawą podstawową dla zrozumienia zamysłu Boga i celu człowieka. Prawdą jest, że aniołowie i ludzie otrzymali naturę rozumną i wolną. Gdy słyszę, jak ktoś mówi - myląc wszechwiedzę Boga z przeznaczeniem - że Bóg z góry wie, kto się zbawi, a kto będzie potępiony i dlatego wszystkie wysiłki są daremne, zwykle przypominam mu cztery prawdy zawarte w Piśmie świętym: Bóg pragnie, aby wszyscy ludzie byli zbawieni; nikt nie jest przeznaczony na potępienie; Jezus umarł za wszystkich ludzi; wszyscy otrzymują łaski potrzebne do zbawienia.
Z prawdy, że Chrystus stanowi centrum stworzenia i całej historii, wynika również, że tylko wierząc w Jego Imię, możemy zwyciężać i wyzwalać się z rąk nieprzyjaciela zbawienia - szatana.
Gabriele Amorth
Bóg pomyślał o posłaniu swego Syna, aby w ten sposób dokonać zbawienia ludzi.Nie taka jest nauka Piśma świętego i Ojców Kościoła.Pojmując w taki sposób świat aniołów i świat stworzony wyklucza się ich związek z Chrystusem. Tymczasem należy przeczytać uważnie prolog do Ewangelii św. Jana i dwa hymny chrystologiczne, które rozpoczynają List św. Pawła do Efezjan i Kolosan. Chrystus jest Pierworodnym wobec wszystkich stworzeń; wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone. Nie mają żadnego uzasadnienia rozważania teologiczne, w których stawia się pytanie, czy Chrystus przyszedłby na świat, gdyby nie było grzechu Adama. On jest centrum całego stworzenia.W Nim znajdują dopełnienie wszystkie byty stworzone: zarówno niebieskie (aniołowie), jak i ziemskie (ludzi i całe stworzenie). Słusznie stwierdza się, że po grzechu pierwszych rodziców przyjście na świat Chrystusa nabrał szczególnego znaczenia: zstąpił On jako Zbawiciel. Cała istota Jego posłannictwa i dzieła zawiera się w tajemnicy paschalnej: Chrystus przez śmierć na krzyżu pojedna
z Bogiem wszystkie byty stworzone - w niebie i na ziemi.Od takiego chrystocentrycznego ujęcia zależy rola każdego stworzenia. I dlatego nie możemy tutaj pominąć roli Maryi Dziewicy. Jeśli Pierworodnym z wszelkiego stworzenia jest Słowo Wcielone, to nie mogło zabraknąć w myśli Boga, przed wszelkim innym stworzeniem postaci Tej, w której Wcielenie miało się dokonać. Stąd Jej jedyny w swoim rodzaju związek z Trójcą Przenajświętszą.Należy także rozważyć oddziaływanie i władzę Chrystusa nad aniołami i złymi duchami. W odniesieniu do aniołów niektórzy teologowie są zdania, że zostali oni dopuszczeni do uszczęśliwiającego oglądania Boga tylko dzięki zwycięskiej mocy tajemnicy krzyża Chrystusa.Wielu Ojców Kościoła wypowiada na ten temat ciekawe stwierdzenia. Na przykład u św.Atanazego czytamy że również aniołowie zawdzięczają swoje zbawienie krwi Chrystusa. Natomiast gdy chodzi o złe duchy, to w Ewangeliach znajdują się bardzo liczne uwagi na ich temat:
Chrystus przez swój krzyż pokonał królestwo szatana i dał poczqtek królestwu Bożemu. Opętani z Gadary wołają:„Czego chcesz od nas, Jezusie, Synu Boży? Przyszedłeś tu przed czasem dręczyć nas? (Mt 8,29). Jest tutaj wyraźnie ukazanie mocy szatana, który będzie przez Chrystusa stopniowo obezwładniany, chociaż wciąż jeszcze trwa i będzie trwać dalej, aż dokona się w pełni zbawienie, gdy oskarzyciel braci naszych zostanie strącony (por. Ap. 12,10).
W świetle centralnego miejsca Chrystusa w dziele stworzenia można wyraźnie dostrzec plan Boga, w którym wszystkie rzeczy dobre zostały stworzone przez Niego i dla Niego. Można także zauważyć działanie szatana, nieprzyjaciela, kusiciela, oskarżyciela, z którego namowy na świat stworzony weszło zło, cierpienie, grzech i śmierć.
Widac również odnowienie zamysłu Bożego, którego dokonał Chrystus przez swoją krew przelaną na krzyżu.Ukazuje się także w wyraźny sposób potęga szatana.
Jezus nazywa go władcą tego świata (J 14,30); św. Paweł przedstawia go jako boga tego świata (2 Kor 4,4); św. Jan stwierdza, że cały świat leży w mocy Złego (I J 5, 19), i rozumiejąc przez świat to wszystko, co się przeciwstawia Bogu. Szatan był najwspanialszym stworzeniem wśród aniołów, a stał się najgorszym ze złych duchów i ich przywódcą.Złe duchy są takze powiązane między sobą bardzo ścisłą hierarchią i zachowują stopnie, jakie mieli, gdy byli aniołami: Zwierzchnosci, Trony, Panowania... Jest to jednak hierarchia oparta na zniewoleniu, a nie na miłości,jaka istnieje wśród tych aniołów, których przywódcą jest św. Michał Archanioł.
Widać również bardzo wyraźnie dzieło Chrystusa, który zniweczył królestwo szatana, a zapoczątkował królestwo Boże. Z tego względu szczególnego znaczenia nabiera wydarzenia, w których Jezus uwalnia opętanych: gdy św. Piotr mówi Korneliuszowi o zbawczym dziele Chrystusa nie przytacza innych cudów, lecz podkreśla, że uzdrawia wszystkich, którzy byli pod władzą diabła (Dz 10, 38).
Rozumiemy więc, dlaczego pierwszą władzę przekazaną przez Jezusa Apostołom, jest władza wypędzania duchów nieczystych (Mt 10, 1).
Tę samą władzę mają wszyscy wierzący: Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą: w imię moje złe duchy będą wyrzucać (Mk 16,17)
W ten sposób Jezus przywraca i odnawia Boży porządek zniszczony przez bunt części aniołów i grzech pierwszy rodziców.
Powinno być zatem oczywiste, ze zło, cierpienie, piekło, (czyli wieczna męka, która nigdy nie będzie miała konca) nie są dzielem Boga.
Pewnego dnia o.Candido wypędzał złego ducha. Pod koniec egzorcyzmu zwrócił się do niego z drwiną:
"Wynoś się stąd! Pan ci przygotował piękne mieszkanie, dobrze nagrzane!" Zły duch mu odpowiedział: "Ty nic nie rozumiesz. To nie On [Bóg] stworzył piekło. My sami je uczyniliśmy. On o nim nawet nie pomyślał". Gdy w podobnej sytuacji zapytałem złego ducha, by się dowiedzieć czy współpracował przy tworzeniu piekła, usłyszałem
w odpowiedzi: "Wszyscy wnieśliśmy swój wkład".
Centralne miejsce Chrystusa w dziele stworzenia i w jego odnowieniu, dokonanym przez Odkupienie, jest sprawą podstawową dla zrozumienia zamysłu Boga i celu człowieka. Prawdą jest, że aniołowie i ludzie otrzymali naturę rozumną i wolną. Gdy słyszę, jak ktoś mówi - myląc wszechwiedzę Boga z przeznaczeniem - że Bóg z góry wie, kto się zbawi, a kto będzie potępiony i dlatego wszystkie wysiłki są daremne, zwykle przypominam mu cztery prawdy zawarte w Piśmie świętym: Bóg pragnie, aby wszyscy ludzie byli zbawieni; nikt nie jest przeznaczony na potępienie; Jezus umarł za wszystkich ludzi; wszyscy otrzymują łaski potrzebne do zbawienia.
Z prawdy, że Chrystus stanowi centrum stworzenia i całej historii, wynika również, że tylko wierząc w Jego Imię, możemy zwyciężać i wyzwalać się z rąk nieprzyjaciela zbawienia - szatana.
Gabriele Amorth
piątek, 1 lipca 2011
U Ciebie jest źródło życia
Z dzieł św. Bonawentury, biskupa
(Opusculum 3, Lignum vitae, 29-30. 47: Opera omnia 8, 79)
U Ciebie jest źródło życia
Zastanów się, odkupiony człowiecze, kim jest, jak wielkim jest i jakim jest Ten, kto dla ciebie wisi na krzyżu. Jego śmierć przywraca życie umarłym; z powodu Jego odejścia niebo i ziemia pogrążają się w smutku, a twarde skały pękają.
Otóż, aby z boku spoczywającego na krzyżu Chrystusa mógł się zrodził Kościół, a zarazem aby się wypełniło Pismo, które mówi: "Będą patrzeć na Tego, którego przebodli", Pan Bóg dozwolił, iż jeden z żołnierzy uderzając włócznią otworzył najświętszy bok. Popłynęła zeń krew i woda stając się zapłatą naszego zbawienia. Ona to płynąc z samego źródła, z wnętrza serca Chrystusowego, dała sakramentom Kościoła moc udzielania życia łaski, a dla tych, którzy już żyją w Chrystusie, stała się napojem ze "źródła tryskającego na życie wieczne".
Powstań więc, duszo umiłowana przez Chrystusa. Bądź jak owa gołębica, która "zakłada gniazdo na ścianach urwiska". Tam trwaj nieustannie jak "wróbel, który znalazł swe gniazdo"; tam jak synogarlica ukryj swe dzieci czystej miłości; tam przyłóż usta, aby "zaczerpnąć wody ze źródeł Zbawiciela". Albowiem tutaj znajduje się źródło "wypływające ze środka raju", które "dzieląc się na cztery strumienie" i ogarniając serca wiernych, nawadnia i użyźnia całą ziemię.
Biegnij do tego źródła życia i światła, kimkolwiek jesteś, duszo Bogu oddana; z gorącym pragnieniem i całą mocą wołaj z głębi serca: "O niewysłowiony majestacie Najwyższego Boga, najczystsza jasności światła wiecznego, życie ożywiające wszelkie żywe stworzenia, światłości zapalająca wszystkie światła i podtrzymująca stale blask rozlicznych świateł, które o brzasku dnia rozbłyskują przed tronem Twojego Bóstwa!
O wieczny i niedostępny, jasny i słodki strumieniu ukrytego przed oczyma ludzi źródła; jego głębia bez dna, wysokość bez kresu, szerokość bez miary, czystość bez skazy najmniejszej.
Z Ciebie wypływa rzeka, «która uwesela miasto Boże» po to, abyśmy «wśród głosów radości i dziękczynienia» śpiewali pieśń chwały, wykazując z własnego doświadczenia, iż «w Tobie jest źródło życia» i że «w Twoim świetle oglądamy światło»".
(Opusculum 3, Lignum vitae, 29-30. 47: Opera omnia 8, 79)
U Ciebie jest źródło życia
Zastanów się, odkupiony człowiecze, kim jest, jak wielkim jest i jakim jest Ten, kto dla ciebie wisi na krzyżu. Jego śmierć przywraca życie umarłym; z powodu Jego odejścia niebo i ziemia pogrążają się w smutku, a twarde skały pękają.
Otóż, aby z boku spoczywającego na krzyżu Chrystusa mógł się zrodził Kościół, a zarazem aby się wypełniło Pismo, które mówi: "Będą patrzeć na Tego, którego przebodli", Pan Bóg dozwolił, iż jeden z żołnierzy uderzając włócznią otworzył najświętszy bok. Popłynęła zeń krew i woda stając się zapłatą naszego zbawienia. Ona to płynąc z samego źródła, z wnętrza serca Chrystusowego, dała sakramentom Kościoła moc udzielania życia łaski, a dla tych, którzy już żyją w Chrystusie, stała się napojem ze "źródła tryskającego na życie wieczne".
Powstań więc, duszo umiłowana przez Chrystusa. Bądź jak owa gołębica, która "zakłada gniazdo na ścianach urwiska". Tam trwaj nieustannie jak "wróbel, który znalazł swe gniazdo"; tam jak synogarlica ukryj swe dzieci czystej miłości; tam przyłóż usta, aby "zaczerpnąć wody ze źródeł Zbawiciela". Albowiem tutaj znajduje się źródło "wypływające ze środka raju", które "dzieląc się na cztery strumienie" i ogarniając serca wiernych, nawadnia i użyźnia całą ziemię.
Biegnij do tego źródła życia i światła, kimkolwiek jesteś, duszo Bogu oddana; z gorącym pragnieniem i całą mocą wołaj z głębi serca: "O niewysłowiony majestacie Najwyższego Boga, najczystsza jasności światła wiecznego, życie ożywiające wszelkie żywe stworzenia, światłości zapalająca wszystkie światła i podtrzymująca stale blask rozlicznych świateł, które o brzasku dnia rozbłyskują przed tronem Twojego Bóstwa!
O wieczny i niedostępny, jasny i słodki strumieniu ukrytego przed oczyma ludzi źródła; jego głębia bez dna, wysokość bez kresu, szerokość bez miary, czystość bez skazy najmniejszej.
Z Ciebie wypływa rzeka, «która uwesela miasto Boże» po to, abyśmy «wśród głosów radości i dziękczynienia» śpiewali pieśń chwały, wykazując z własnego doświadczenia, iż «w Tobie jest źródło życia» i że «w Twoim świetle oglądamy światło»".
Subskrybuj:
Posty (Atom)