Blog prowadzony przez dwóch franciszkanow: o. Adama pracującego w Niemczech i o. Dariusza pracującego
w Polsce. Znajdują się tu ich przemyślenia na temat wiary i misji.

Strona domowa http://ad.minorite.cz/

poniedziałek, 22 listopada 2010

Pragne

Chyba zagubilismy gdzies stara swiadomosc tego, ze szczescie jest przereklamowane - ze w jakis sposob przeceniamy zycie. Jakos zagubilismy poczucie tajemnicy - w stosunku do siebie samych, naszego celu, znaczenia, naszej roli. Nasi przodkowie wierzyli w dwa swiaty i rozumieli, ze ten obecny jest swiatem samotnosci, biedy, zepsucia, brutalnosci, ze ma ograniczony czas istnienia. My zas jestesmy pierwszym pokoleniem ludzkosci, tak naprawde spodziewajacym sie zanalesc szczescie tu na ziemi, i to nasze poszukiwanie sprowadzilo juz wiele zgryzot. Powod: jesli nie wierzysz w inny, wyzszy swiat, zachowujac wiare tylko w plaska materialna rzeczywistosc wokol siebie, jesli wierzysz, ze to jedyna twoja szansa na szczescie - to przezyjesz wiecej niz rozczarowanie, gdy swiat nie udzieli ci dobrej miarki swojego bogactwa; bedziesz w rozpaczy (Dwight Moody, "Heaven").
A nasze wyobrazenia nieba nie poruszaja nas; to nie sa ekscytujace obrazy. Ow blad w widzeniu nieba i Boga, raczej estetyczny niz intelektualny lub moralny, zagraza dzis wierze najpotezniej! Poniewaz nasze obrazy nieba sa nudne, banalne i ckliwe, taka sama jest nasza wiara, nasza nadzieja i nasze umilowanie nieba... Bez watpienia, szarzyzna i nuda sa nanajwiekszym wrogiem wiary! ( Peter Kreeft).
Zrob cos z soba! Zaczni pragnac!

Brak komentarzy: