God

Rozumowanie sprowadza się do ustępowaniu uczuciu.

Wyobraźnia jest podobna i jednocześnie przeciwna uczuciu.

Ludzie biorą wyobraźnię za uczucie.

Serce ma swoje racje, których rozum nie zna.

Serce kocha ze swojej natury powszechną istotę i samo siebie, oraz to, ku czemu się zwróci.

Prawdę poznajemy rozumem i sercem.

Wiara jest darem od Boga.

Boga czuje się sercem, a nie rozumem, Bóg jest dotykalny dla serca, a nie dla rozumu.

Są trzy drogi do wiary: rozum, zwyczaj, natchnienie.

Człowiek jest zobowiązany kochać Boga.

Człowiek SZCZĘŚLIWY to taki, który widzi, że Bóg istnieje.

Ludzie posiadają mdłe poczucie szczęścia swojej pierwotnej natury, toną w nędzach zaślepienia i pożądliwości, które stały się ich drugą naturą.

Główne choroby człowieka: pycha i pożądliwość.

Pycha oddala ludzi od Boga.

Pożądliwość wiąże człowieka z ziemią.

Człowiek jednoczy się z Bogiem poprzez łaskę, a nie z natury.

Poniżanie człowieka następuje za pokutę, nie z natury.

Wszystko, co niezrozumiałe, może istnieć.

Opowieść o tym, czego Bóg chciał dla człowieka.

Jest dosyć światła dla tych, którzy chcą Boga widzieć i dość ciemności, dla tych, którzy nie chcą Go widzieć (znaleźć).

Problem ostateczny: czy człowiek jest przeznaczony do stanu nadprzyrodzonego?

Człowiek nie jest godny Boga, ale jest zdolny stać się godnym.

Niegodne jest przystawać z człowiekiem pełnym nędzy, ale godnym Boga jest go z tej nędzy wyciągnąć, pomóc mu.

(B.Pascal)