Wyobraźnia jest podobna i jednocześnie przeciwna uczuciu.
Ludzie biorą wyobraźnię za uczucie.
Serce ma swoje racje, których rozum nie zna.
Serce kocha ze swojej natury powszechną istotę i samo siebie, oraz to, ku czemu się zwróci.
Prawdę poznajemy rozumem i sercem.
Wiara jest darem od Boga.
Boga czuje się sercem, a nie rozumem, Bóg jest dotykalny dla serca, a nie dla rozumu.
Są trzy drogi do wiary: rozum, zwyczaj, natchnienie.
Człowiek jest zobowiązany kochać Boga.
Człowiek SZCZĘŚLIWY to taki, który widzi, że Bóg istnieje.
Ludzie posiadają mdłe poczucie szczęścia swojej pierwotnej natury, toną w nędzach zaślepienia i pożądliwości, które stały się ich drugą naturą.
Główne choroby człowieka: pycha i pożądliwość.
Pycha oddala ludzi od Boga.
Pożądliwość wiąże człowieka z ziemią.
Człowiek jednoczy się z Bogiem poprzez łaskę, a nie z natury.
Poniżanie człowieka następuje za pokutę, nie z natury.
Wszystko, co niezrozumiałe, może istnieć.
Opowieść o tym, czego Bóg chciał dla człowieka.
Jest dosyć światła dla tych, którzy chcą Boga widzieć i dość ciemności, dla tych, którzy nie chcą Go widzieć (znaleźć).
Problem ostateczny: czy człowiek jest przeznaczony do stanu nadprzyrodzonego?
Człowiek nie jest godny Boga, ale jest zdolny stać się godnym.
Niegodne jest przystawać z człowiekiem pełnym nędzy, ale godnym Boga jest go z tej nędzy wyciągnąć, pomóc mu.
(B.Pascal)
1 komentarz:
dx
Prześlij komentarz