+ W tym tygodniu, od pierwszej niedzieli adwentu - jak do tej pory, codziennie, w tekście czytań pojawia się słowo "góra", którego czepiłem się też w tych adwentowych rozważaniach. Dziś dowiadujemy się o uczcie, którą Pan przygotowuje dla nas na górze. Wiemy, że ten obraz uczty wykorzystał również nasz Pan, gdy mówił o swoim Królestwie. Kiedyś też powiedział: "Odtąd nie będę pił z owoców winnego krzewu, aż w Królestwie Niebieskim".
Wiemy też, że Jezus, Dobry Pasterz każdego dnia "zastawia dla nas stół - obficie" (Ps 13) i czeka na nas przy tym stole, aby nas posilić na drogę. Ostatnio, wyprowadzając pouczenie ze słowa, które teraz Pan nam daje zachęcaliśmy do częstego korzystania z sakramentu pokuty, a dziś idąc dalej - zachęcamy do częstego uczestnictwa w Eucharystii i do częstego przyjmowania pokarmu ze stołu Jego słowa oraz ze stou chleba, w którym Pan się skrywa.
P. s.
Gdy jesteśmy przy Ps 13, świetną, choć skróconą interpretację tego Psalmu daje Papież w swej nanjnowszej encyklice: "Spe salvi". Oto ten fragment:
«Pan jest moim pasterzem, nie brak mi niczego [...] Chociażbym chodził ciemną doliną, zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną» (Ps 23 [22], 1.4). Prawdziwym pasterzem jest Ten, który zna także drogę, która wiedzie przez dolinę śmierci; Ten, który nawet na drodze całkowitej samotności, na której nikt nie może mi towarzyszyć, idzie ze mną i prowadzi mnie, abym ją pokonał. On sam przeszedł tę drogę, zszedł do królestwa śmierci, a zwyciężywszy śmierć, powrócił stamtąd, aby teraz towarzyszyć nam i by dać nam pewność, że razem z Nim można tę drogę odnaleźć. Świadomość, że istnieje Ten, kto również w śmierci mi towarzyszy i którego «kij i laska dodają mi pociechy», tak że «zła się nie ulęknę» (por. Ps 23, 4), stała się nową «nadzieją» wschodzącą w życiu wierzących. (Benedykt XVI, Spe salvi 6). Dla lepszego zrozumienia dobrze jest przeczytać sobie cały - niedługi rozdział 6 -sty.
Zachęcamy do częstego przyjmowania pokarmu z rąk Pana: pokarmu słowa i Eucharystii.
Wiemy też, że Jezus, Dobry Pasterz każdego dnia "zastawia dla nas stół - obficie" (Ps 13) i czeka na nas przy tym stole, aby nas posilić na drogę. Ostatnio, wyprowadzając pouczenie ze słowa, które teraz Pan nam daje zachęcaliśmy do częstego korzystania z sakramentu pokuty, a dziś idąc dalej - zachęcamy do częstego uczestnictwa w Eucharystii i do częstego przyjmowania pokarmu ze stołu Jego słowa oraz ze stou chleba, w którym Pan się skrywa.
P. s.
Gdy jesteśmy przy Ps 13, świetną, choć skróconą interpretację tego Psalmu daje Papież w swej nanjnowszej encyklice: "Spe salvi". Oto ten fragment:
«Pan jest moim pasterzem, nie brak mi niczego [...] Chociażbym chodził ciemną doliną, zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną» (Ps 23 [22], 1.4). Prawdziwym pasterzem jest Ten, który zna także drogę, która wiedzie przez dolinę śmierci; Ten, który nawet na drodze całkowitej samotności, na której nikt nie może mi towarzyszyć, idzie ze mną i prowadzi mnie, abym ją pokonał. On sam przeszedł tę drogę, zszedł do królestwa śmierci, a zwyciężywszy śmierć, powrócił stamtąd, aby teraz towarzyszyć nam i by dać nam pewność, że razem z Nim można tę drogę odnaleźć. Świadomość, że istnieje Ten, kto również w śmierci mi towarzyszy i którego «kij i laska dodają mi pociechy», tak że «zła się nie ulęknę» (por. Ps 23, 4), stała się nową «nadzieją» wschodzącą w życiu wierzących. (Benedykt XVI, Spe salvi 6). Dla lepszego zrozumienia dobrze jest przeczytać sobie cały - niedługi rozdział 6 -sty.
Zachęcamy do częstego przyjmowania pokarmu z rąk Pana: pokarmu słowa i Eucharystii.
Zachęcamy również do zapoznania się z lekturą najnowszej encykliki Papieże - o nadzieji.
Można ją łatwo znaleźć - legalnie - w internecie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz